Osteochondroza

Osteochondroza to przewlekła, nawracająca choroba charakteryzująca się zmianami zwyrodnieniowymi kręgosłupa obejmującymi sąsiadujące kręgi i stawy. Charakterystycznym objawem osteochondrozy jest ból pleców, dolnej części pleców i szyi. Ta choroba układu mięśniowo-szkieletowego jest uważana za wieloczynnikową, ponieważ jest spowodowana kombinacją przyczyn.

Główne objawy: ból pleców, ramion, szyi, dolnej części pleców lub klatki piersiowej, zmniejszenie objętości i zakresu ruchu, napięcie mięśni, zaburzenia czucia w różnych częściach kręgosłupa, drętwienie, osłabienie mięśni, zaburzenia funkcji narządów, zmęczenie po niewielkim wysiłku fizycznym .

Leczenie prowadzą: neurolog, traumatolog-ortopeda.

Artykuł dla pacjentów z chorobą zdiagnozowaną przez lekarza. Nie zastępuje wizyty u lekarza i nie może służyć do autodiagnozy.

Przyczyny osteochondrozy

Osteochondroza jest jedną z najczęściej diagnozowanych chorób układu mięśniowo-szkieletowego. Z chorobą zmagają się zarówno osoby starsze, jak i osoby w średnim wieku. Do dziś nie ma dokładnych informacji na temat przyczyn osteochondrozy i innych patologii zwyrodnieniowych kręgosłupa. Istnieje kilka teorii na temat pochodzenia choroby.

Główne przyczyny rozwoju osteochondrozy:

• inwolucyjny;
• mechaniczne (kontuzje);
• funkcja immunologiczna;
• zmiany hormonalne;
• Zaburzenia metaboliczne;
• procesy zakaźne;
• zaburzenia funkcjonalne;
• choroby dziedziczne.

Czynniki ryzyka osteochondrozy:

• wrodzone wady rozwojowe kręgosłupa;
• długotrwałe przebywanie w niewygodnej pozycji stojącej lub siedzącej;
• historia poważnych urazów kręgosłupa;
• nieprawidłowe wzorce ruchu;
• naruszenie techniki wykonywania ćwiczeń fizycznych podczas treningu;
• Siedzący tryb życia;
• nadmierna aktywność fizyczna;
• długotrwałe noszenie butów w złym rozmiarze, ciasnych lub z płaską podeszwą;
• Otyłość 3 lub 4 stopnia;
• brak białek, tłuszczów, witamin i minerałów w organizmie;
• nadużywanie alkoholu, palenie;
• niekorzystne warunki środowiskowe.

Najczęstszymi przyczynami zaostrzenia osteochondrozy są obniżona odporność, hipotermia, infekcje wirusowe, przeziębienia i chroniczny stres. Bóle pleców i dolnej części pleców mogą mieć podłoże psychosomatyczne. W takim przypadku lekarz może zdiagnozować związane ze stresem objawy kliniczne osteochondrozy lub depresji.

Patogeneza

Osteochondroza i jej objawy są spowodowane złożonymi mechanizmami fizjologicznymi.

1. Zwyrodnienie krążków międzykręgowych – najważniejszych struktur przejmujących obciążenie kręgosłupa. Zwyrodnienie rozwija się pod wpływem różnych negatywnych czynników - wieku, genetyki, kontuzji czy uszkodzeń, dyski mogą ulegać zwyrodnieniu. W przypadku osteochondrozy wpływają na krążki międzykręgowe: występują zaburzenia odżywiania, utrata wystarczającej ilości wody w tkankach chrzęstnych. W efekcie zmienia się struktura tkanki i pogarszają się właściwości amortyzacyjne.
2. Tworzenie osteofitów. Jest to kolejny ważny czynnik w rozwoju osteochondrozy. Wraz z postępującą degeneracją krążków międzykręgowych traci się wysokość przestrzeni międzykręgowej - zmniejsza się odległość między kręgami. W odpowiedzi na powierzchni kręgów mogą tworzyć się narośla kostne, lepiej znane jako osteofity. Osteofity dodatkowo ograniczają przestrzeń dla przejścia korzeni nerwowych, powodując ucisk, ból i dyskomfort.
3. Upośledzone krążenie krwi. Zwyrodnienie dysku prowadzi do słabego krążenia w kręgosłupie. Niedostateczny dopływ tlenu i składników odżywczych do komórek nasila procesy zwyrodnieniowe i powoduje stany zapalne.

Zrozumienie przyczyn i mechanizmu rozwoju choroby jest ważne dla dalszego rozwoju taktyki leczenia.

Objawy

Ogólne objawy choroby obejmują silny ból pleców, szyi i dolnej części pleców, upośledzenie ruchomości, zmniejszoną wydajność, zaburzenia snu, zmiany w chodzie i zaburzenia postawy. Czasami w tylnej części słychać trzaskanie, klikanie lub zgrzytanie.

Osteochondroza może dotyczyć różnych części kręgosłupa: szyjnego, piersiowego i lędźwiowego. Każdy z tych oddziałów charakteryzuje się własnymi objawami klinicznymi.

Osteochondroza szyjna

Wiodące objawy osteochondrozy szyjnej:

1. Ból w okolicy szyi. Może mieć charakter stały lub występować podczas ruchu głowy. Charakter bólu jest różny u poszczególnych pacjentów: od intensywnego i napadowego do słabego i bolesnego. Ból jest głównym objawem osteochondrozy szyjnej.
2. Ból głowy i zawroty głowy. Patologia często powoduje bóle głowy (w tym migreny), a także uczucie utraty równowagi. Jednocześnie mogą wystąpić szumy uszne, dzwonienie w głowie i migotanie przed oczami.
3. Drętwienie kończyn, osłabienie i drżenie. Ucisk korzeni nerwowych w okolicy szyjnej prowadzi do upośledzenia wrażliwości, mrowienia lub osłabienia. Następnie osobie z tymi objawami trudno jest wykonywać nawet zwykłe czynności.
4. Silne napięcie mięśni szyi. Stopniowo obracanie lub przechylanie głowy staje się trudne. W ostrym okresie osteochondrozy szyjnej pacjent jest zmuszony utrzymywać tę samą pozycję (na przykład z lekkim odchyleniem głowy na bok).

Osteochondroza kręgosłupa piersiowego:

1. Ból w okolicy klatki piersiowej, który nasila się przy ruchach. Może rozprzestrzeniać się wzdłuż żeber w wyniku oddziaływania na nerwy międzyżebrowe.
2. Zmniejszona wrażliwość w okolicy klatki piersiowej.
3. Ograniczenie ruchomości ciała.

Uszkodzenia okolicy klatki piersiowej często wpływają na narządy i układy wewnętrzne. U niektórych pacjentów rozwijają się choroby takie jak dusznica bolesna, dysfunkcja przewodu pokarmowego, zaburzenia układu moczowo-płciowego i inne.

Osteochondroza okolicy lędźwiowej

Ten typ osteochondrozy występuje najczęściej. Zwykle pojawia się ból w okolicy lędźwiowo-krzyżowej, promieniujący do nóg. Choroba ta nazywa się lumboischialgia.

Typowym objawem osteochondrozy lędźwiowej jest ból. Charakteryzuje się bolesnym charakterem, nasila się przy nagłych czynnościach lub długotrwałym przebywaniu w jednej pozycji. Dochodzi także do utraty czucia, drętwienia palców u nóg i osłabienia odruchów. Jeśli choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa lędźwiowego jest ciężka, możesz mieć trudności z chodzeniem, staniem i wykonywaniem codziennych zadań.

Ten typ osteochondrozy charakteryzuje się objawami wegetatywnymi. Pacjenci zauważają suchość i łuszczenie się skóry, sinicę i zwiększoną potliwość. Ogólny stan zdrowia pogarsza się, a po wysiłku fizycznym czujesz się bardzo zmęczony.

Klasyfikacja

W zależności od lokalizacji istnieje kilka rodzajów osteochondrozy - szyjna, piersiowa, lędźwiowa. Choroba może dotyczyć dwóch lub więcej części kręgosłupa i wtedy nazywa się ją uogólnioną.

Etapy rozwoju osteochondrozy

Objawy i oznaki osteochondrozy zależą od etapu. W początkowej fazie rozwoju osteochondrozy pacjent odczuwa tępy i bolesny ból nóg. Nasilają się po dłuższym staniu, chodzeniu lub bieganiu. W przypadku osteochondrozy szyjnej pierwszą oznaką choroby będzie ból szyi, który staje się wyraźny podczas obracania głowy.

Na kolejnych etapach manifestacji osteochondrozy pojawiają się zmiany zwyrodnieniowe krążka międzykręgowego - przepukliny, wypukłości i ucisk korzeni nerwowych (radikulopatia). Później ból pleców nasila się i promieniuje do ręki lub nogi. Pacjent odczuwa osłabienie mięśni, zaburzenia wrażliwości i napięcia naczyniowego. W ciężkich postaciach osteochondrozy (ostrej chondrozy) objawy nasilają się, co prowadzi do upośledzenia ruchomości, niedowładu, a nawet niepełnosprawności. W zależności od objawów klinicznych wyróżnia się następujące etapy osteochondrozy:

1. Pierwszy. Zmniejsza się objętość wody w tkance chrzęstnej, zmniejsza się jędrność i elastyczność krążka międzykręgowego. W efekcie staje się ona mniejsza, spłaszczona i powstaje przepuklina.
2. Drugi. Następują defekty pierścienia włóknistego i kręgosłup traci stabilność.
3. Trzeci. Na tym etapie następuje pęknięcie tkanki chrzęstnej pierścienia włóknistego. Część jądra miażdżystego przecieka przez ubytek i tworzy się przepuklina krążka międzykręgowego. Te procesy patologiczne najczęściej obserwuje się w odcinku szyjnym i lędźwiowym kręgosłupa.

Dla różnych etapów rozwoju osteochondrozy stosuje się również klasyfikację AI. Osna, który pokazuje cztery etapy zmian zwyrodnieniowo-dystroficznych:

• etap chondrozy - proces patologiczny zachodzący wewnątrz dysku, gdy jądro miażdżyste porusza się i wykracza poza pierścień włóknisty;
• etap stabilności uszkodzonego dysku - kręgi leżące nad nim ulegają przesunięciu w stosunku do kręgów leżących poniżej;
• etapy powstawania przepuklin i występów krążków międzykręgowych z powodu zakłócenia integralności pierścienia włóknistego;
• ostatnim etapem osteochondrozy jest zwłóknienie i rozrost chrzęstno-kostny, co z kolei może powodować ucisk korzeni nerwowych.

Każdy etap rozwoju osteochondrozy następuje sekwencyjnie. Ponieważ osteochondroza jest chorobą przewlekłą, może postępować przez wiele lat. Na początku może nie objawiać się to w żaden sposób, ale w miarę nasilania się pacjent odczuwa bardziej dotkliwy ból. Na późniejszych etapach rozwoju osteochondrozy obserwuje się wyraźne upośledzenie funkcji motorycznych, rozwija się spondyloza i spondyloartroza. Dotknięty odcinek kręgosłupa z czasem ulega unieruchomieniu, a u pacjentów w tym przypadku często diagnozuje się niepełnosprawność.

Dlatego, gdy pojawią się pierwsze objawy osteochondrozy, lepiej nie zwlekać z wizytą u lekarza: im szybciej patologia zostanie wykryta, tym łatwiej i szybciej będzie można ją wyleczyć.

Możliwe powikłania:

1. Przepuklina krążka międzykręgowego. Jednym z poważnych powikłań osteochondrozy jest wysunięcie jądra miażdżystego. Prowadzi to do ucisku rdzenia kręgowego lub korzeni nerwowych, powodując silny ból oraz zaburzenia czucia i motoryki.
2. Zwężenie kręgosłupa. Osteochondroza jest uważana za główną przyczynę tego stanu. W wyniku zwyrodnienia krążka międzykręgowego i tworzenia się osteofitów dochodzi do zwężenia kanału kręgowego. Występuje nadmierne obciążenie rdzenia kręgowego i korzeni nerwowych. Zmiany te prowadzą do bólu pleców, osłabienia mięśni i słabej koordynacji.
3. Radikulopatia. Schorze towarzyszy ból, drętwienie, mrowienie i osłabienie mięśni.
4. Mielopatia. Postęp osteochondrozy ostatecznie prowadzi do mielopatii - uszkodzenia rdzenia kręgowego. Chorobie towarzyszy upośledzona wrażliwość i drętwienie uszkodzonego odcinka kręgosłupa.
5. Zaburzenia oddychania. Powstają z powodu poważnej deformacji kręgów i późniejszego zmniejszenia objętości klatki piersiowej.
6. Lumbodynia. Ból w dolnej części pleców może być ostry, umiarkowany lub bolesny, przewlekły.
7. Skurcze. Występują przy nadmiernym ucisku struktur nerwowych. W rezultacie pojawiają się zmiany napięcia mięśniowego i skurcze.
8. Kokcydynia. Stan charakteryzujący się przewlekłym bólem krocza i kości ogonowej.

Ból i dyskomfort wywołany osteochondrozą ograniczają aktywność fizyczną pacjenta i bezpośrednio wpływają na stan emocjonalny i psychiczny. Wiele osób, które od kilku lat cierpią na osteochondrozę, wymaga dodatkowej pomocy psychoterapeuty. Z biegiem czasu do patologii dołączają nadciśnienie, niedociśnienie i dystonia wegetatywno-naczyniowa. U pacjentów częściej występuje niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego i udar.

W ciężkich przypadkach osteochondroza może powodować niepełnosprawność - pacjent może zostać przykuty do łóżka.

Diagnostyka

Aby ustalić dokładną diagnozę i zbadać pacjentów, należy skontaktować się z neurologiem. Specjalista ustali listę przyczyn osteochondrozy, lokalizację bólu, zaburzenia ruchu i utratę wrażliwości. Aby uzyskać obiektywny obraz, należy dowiedzieć się, czy pacjent ma współistniejące patologie, alergie lub indywidualną nietolerancję leków. Lekarz wyjaśni, w jakich warunkach ból słabnie, czy był poprzedzony urazami lub innymi chorobami.

W zależności od skarg pacjenta lekarz określi rodzaj osteochondrozy - kompresyjną lub niekompresyjną. W przypadku formy uciskowej głównymi objawami są ból, utrata czucia, osłabienie mięśni i dysfunkcja narządów miednicy. Intensywność bólu innych objawów zależy od stopnia ucisku korzeni nerwowych.

Postać bezkompresyjna charakteryzuje się miejscowym bólem, odruchem i zespołem trzewnym.

Badanie przez neurologa

Ogólne badanie kliniczne obejmuje ocenę:

• choroby skóry;
• postawa i aktywność ruchowa;
• stan ortopedyczny pacjenta;
• siła mięśni, refleks i wrażliwość w strefie unerwienia;
• obecność zaburzeń statyczno-dynamicznych i innych powikłań.

Podczas badania fizykalnego oceniana jest pozycja ciała pacjenta, chód i wzorzec ruchów. Lekarz sprawdzi stan skóry, aby upewnić się, że nie występuje zaczerwienienie, podrażnienie lub wysypka. Następnie określi zakres ruchów w różnych odcinkach kręgosłupa - ruchy zgięciowe, skrętne, obrotowe.

Diagnostyka instrumentalna

W ustaleniu zakresu i charakteru zmian w kręgosłupie pomogą następujące badania:

1. Rentgen kręgosłupa. Pozwala uzyskać informacyjny obraz kręgosłupa: strukturę tkanki kostnej, obecność wad wrodzonych, osteofity i zmiany stawowe. Można zwizualizować zarówno cały kręgosłup, jak i jego poszczególne odcinki. Wykonywany jest w dwóch rzutach – ukośnym i prostym. Przygotowanie do zabiegu jest proste, samo prześwietlenie trwa kilka minut. Zgodnie ze wskazaniami, aby uzyskać wysokiej jakości i szczegółowy obraz, wykonuje się zdjęcia rentgenowskie z kontrastem. W takim przypadku do kanału kręgowego wstrzykuje się środek kontrastowy. Wyraźniej uwidacznia główne odcinki kręgosłupa, nowotwory, stany zapalne i inne zmiany zwyrodnieniowe.
2. Tomografia komputerowa kręgosłupa (tomografia komputerowa). Nowoczesna metoda diagnostyczna wykorzystująca do wizualizacji niskodawkowe promieniowanie rentgenowskie. W przeciwieństwie do promieni rentgenowskich tomografia komputerowa pomaga uzyskać obrazy warstwa po warstwie pożądanego obszaru kręgosłupa. Dzięki tej metodzie możliwe jest badanie trzonów kręgowych, układu naczyniowego, więzadeł i tkanek w wysokiej rozdzielczości. Dzięki tomografii komputerowej lekarz oceni stopień ucisku korzeni nerwowych, pęknięcia pierścienia włóknistego, stopień niestabilności kręgów. Zazwyczaj CT wykonuje się po prześwietleniach rentgenowskich jako metodę wyjaśniającą lub w diagnostyce różnicowej patologii.
3. MRI (rezonans magnetyczny). Metoda diagnostyczna oparta na wykorzystaniu pola magnetycznego i fal radiowych jest bezpieczniejsza niż prześwietlenia rentgenowskie czy tomografia komputerowa. Umożliwia oglądanie obrazów kręgosłupa warstwa po warstwie w kilku projekcjach. Dane MRI pomagają wykluczyć procesy zakaźne i zapalne, nowotwory złośliwe i inne zmiany kostne. Diagnostyka trwa od 30 do 60 minut.
4. Densytometria. Szybka i bezpieczna metoda diagnostyczna, która pozwala ocenić stan i strukturę tkanki kostnej. Podczas badania USG lekarz zbada gęstość mineralną kości i określi prawdopodobieństwo wystąpienia procesów zwyrodnieniowych.

W zależności od występujących objawów i wykrytych zmian patologicznych lekarz może skierować Cię na konsultację do ortopedy, reumatologa lub innego specjalisty.

Leczenie osteochondrozy

Najbardziej skuteczne jest zintegrowane podejście do leczenia choroby, łączące metody niechirurgiczne i chirurgiczne. Celem działań terapeutycznych jest zatrzymanie rozwoju osteochondrozy, złagodzenie ostrych objawów i zapobieganie możliwym powikłaniom.

Terapia lekowa

Niezbędny w fazie zaostrzenia choroby, mający na celu eliminację bólu, łagodzenie stanów zapalnych i normalizację procesów metabolicznych.

Zgodnie z zaleceniami klinicznymi Federacji Rosyjskiej w celu łagodzenia bólu pleców i szyi stosuje się niesteroidowe leki przeciwzapalne. Włączane są do programu leczenia od razu od momentu pojawienia się pierwszych objawów. Leki stosuje się doustnie, zewnętrznie, a także poprzez zastrzyki domięśniowe lub dożylne.

W leczeniu osteochondrozy kręgosłupa stosuje się maści przeciwzapalne w celu łagodzenia miejscowego procesu zapalnego. Lekarz może przepisać NLPZ w postaci kremów lub żeli. Wiele produktów do użytku zewnętrznego wnika w głębokie warstwy skóry, niezawodnie blokując receptory bólowe. W leczeniu osteochondrozy odcinka szyjnego kręgosłupa stosuje się plastry medyczne w celu łagodzenia bólu.

Głównymi objawami zaostrzenia osteochondrozy są ostry, nie do zniesienia ból. W takich przypadkach pacjentom pokazano blokady terapeutyczne. Zawierają głównie środki znieczulające miejscowo i hormony (glikokortykoidy).

Nie można samodzielnie stosować żadnych leków bez recepty – może to tylko pogorszyć problem. Leczenie osteochondrozy kręgosłupa powinno być prowadzone przez doświadczonego specjalistę. Leki eliminujące ból są przepisywane przez lekarza prowadzącego, w zależności od charakteru bólu i nasilenia patologii.

Fizjoterapia

W przypadku osteochondrozy stosuje się zestaw technik opartych na czynnikach fizycznych: świetle, prądach o niskiej częstotliwości, polu magnetycznym, promieniowaniu laserowym. Fizjoterapia pomaga złagodzić ból, pobudzić krążenie krwi i przyspieszyć regenerację.

Najczęstsze metody:

• elektroforeza;
• magnetoterapia;
• laseroterapia;
• ultradźwięk;
• terapii falą uderzeniową (SWT).

Kurs fizjoterapii przeprowadza się zwykle poza okresem zaostrzenia, po ustąpieniu ostrego bólu i stanu zapalnego. Czas trwania sesji i całkowity czas trwania kursu są indywidualne dla każdego pacjenta. Lekarz przepisuje odpowiedni rodzaj leczenia w zależności od stanu pacjenta, objawów i stadium osteochondrozy. Metody fizjoterapii skracają czas leczenia, zwiększają skuteczność leków i zmniejszają ryzyko wystąpienia skutków ubocznych różnych postaci leków.

Masaż

Masaż to zestaw technik manualnych na różnych partiach ciała. Działa wzmacniająco, poprawia krążenie krwi, rozluźnia mięśnie i zmniejsza ból. Zabieg powinien być wykonywany wyłącznie przez profesjonalnych masażystów, którzy mają doświadczenie w pracy z pacjentami cierpiącymi na osteochondrozę.

Dzięki technikom masażu mięśnie rozluźniają się, znikają napięcia i poprawia się elastyczność. Pobudzenie krążenia krwi sprzyja aktywniejszemu dostarczaniu tlenu i składników odżywczych do tkanek.

Zazwyczaj wymagane jest co najmniej 10 sesji masażu w odstępach od dwóch do trzech dni. Przed rozpoczęciem kursu konieczna jest konsultacja z neurologiem w celu wykluczenia ewentualnych przeciwwskazań.

Oprócz masażu możesz potrzebować pomocy kręgarza. Przebieg terapii manualnej prowadzony jest ściśle według wskazań neurologa. Techniki manualne (tarcie, ucisk, pocieranie, wibracje i inne) mają na celu przywrócenie funkcji stawów i mięśni. Pomagają przywrócić anatomicznie prawidłowe położenie kręgów i zmniejszyć nacisk na krążki międzykręgowe.

Terapia ruchowa

Jedna z najskuteczniejszych metod leczenia bólu pleców. Ćwiczenia pomagają pobudzić krążenie krwi, poszerzyć przestrzeń międzykręgową i usprawnić procesy metaboliczne w krążkach międzykręgowych. Najważniejszym warunkiem jest ścisłe dawkowanie aktywności fizycznej, ćwiczenia można wykonywać jedynie poza okresami zaostrzeń choroby. Ćwiczenia mają na celu odbarczenie korzeni nerwowych, wzmocnienie gorsetu mięśniowego i wyrobienie prawidłowego wzorca ruchu. Terapia ruchowa pomoże zapobiec możliwym powikłaniom układu mięśniowo-szkieletowego.

Zajęcia muszą mieć charakter regularny i odbywać się pod ścisłym nadzorem instruktora fizjoterapii.

Chirurgiczne leczenie osteochondrozy kręgosłupa

Jeżeli leczenie zachowawcze jest nieskuteczne, wskazana jest operacja. Z reguły głównym celem interwencji jest dekompresja korzeni nerwowych - wyeliminowanie ucisku. Ucisk może być spowodowany przepukliną, zrostami lub osteofitami kości.

Wskazania do interwencji chirurgicznej:

• wypadnięcie przepukliny dysku wraz z rozwojem;
• ograniczona mobilność, paraliż mięśni;
• ostry zespół bólowy, którego nie można leczyć zachowawczo;
• dysfunkcja narządów wewnętrznych.

Podczas konsultacji lekarz szczegółowo opowie Ci, czym jest osteochondroza kręgosłupa i dlaczego w Twoim przypadku nie można obejść się bez operacji.

Zapobieganie osteochondrozie

Jak zachować zdrowe plecy i zapobiegać rozwojowi osteochondrozy?

1. Wzmocnij mięśnie szyi, dolnej części pleców i pleców. Można to osiągnąć poprzez umiarkowaną aktywność fizyczną i terapię ruchową. Ćwiczenia pomagają wzmocnić plecy, złagodzić ostry ból i zmniejszyć prawdopodobieństwo powikłań.
2. Podczas ćwiczeń na siłowni i uprawiania sportu należy przestrzegać zasad bezpieczeństwa. Niektóre czynności powodują poważne obciążenie kręgosłupa.
3. Kontroluj masę ciała. Nadwaga powoduje dodatkowe obciążenie kręgosłupa. Aby zapobiec osteochondrozie, skonsultuj się z profesjonalnym dietetykiem.
4. Nie podrzucaj ciężarów, gdy nie jesteś przygotowany na obciążenie. Jeśli to możliwe, unikaj podnoszenia ciężkich ładunków.
5. Stosuj zbilansowaną dietę. Menu bogate w wapń, witaminy D i C pomoże wzmocnić tkankę kostną. Włącz do swojej codziennej diety produkty mleczne, ryby, warzywa, zioła i owoce.
6. Uważaj na swoją postawę, zwłaszcza podczas długiej, monotonnej pracy. Rozwijaj dobre nawyki związane z postawą.
7. Unikaj złych nawyków. Palenie jest ogólnie szkodliwe dla zdrowia, dodatkowo upośledza ukrwienie kręgosłupa i przyczynia się do rozwoju osteochondrozy.
8. Rób regularne przerwy przy komputerze lub w biurze. Aby zapobiec nadwyrężeniu mięśni, wystarczą krótkie przerwy i lekka rozgrzewka.
9. Przyjmuj wystarczającą ilość witaminy D, ponieważ jest ona ważna dla zdrowia kości. Dawkowanie lepiej skonsultować z lekarzem, aby uzyskać pozytywny efekt i nie powodować powikłań.

Regularne konsultacje z lekarzem odgrywają ważną rolę w zapobieganiu osteochondrozie. Jeśli regularnie odczuwasz ból lub jeśli jesteś narażony na choroby układu mięśniowo-szkieletowego, skontaktuj się z neurologiem.

Prognoza

Osteochondroza kręgosłupa u dorosłych nie jest wyrokiem śmierci, ale szansą na zmianę podejścia do życia i zdrowia. Jeśli będziesz monitorować swój stan, zasięgnąć porady lekarza na czas i postępować zgodnie z zaleceniami, będziesz mógł żyć aktywnie, bez bólu i sztywności ruchu. U większości pacjentów przy odpowiednio dobranej terapii objawy osteochondrozy słabną lub ustępują w ciągu 6-8 tygodni.

Jeśli jednak zignorujesz problem lub odmówisz leczenia, choroba może się pogorszyć i stać się przewlekła. Schorzenie to jest trudniejsze w leczeniu i przyczynia się do dodatkowych powikłań i obniżenia jakości życia. Dlatego w przypadku pojawienia się bólu pleców lub szyi najlepiej zgłosić się do doświadczonego neurologa, nie odkładając wizyty „na później".